EĞİTİM ÖĞRETİM BİRLİĞİ YASASI (*)
“ TEVHİDİ TEDRİSAT KANUNU “( 3 Mart 1924)
Tuncer AŞKAN ( Eğitimci )
Kurtuluş Savaşı’ndan sonra Büyük Önder ve arkadaşları Türkiye Cumhuriyeti’nin yeniden yapılanması için bir çok devrimler yaptı. Eğitim Öğretim Birliği Yasası da bu devrimlerden birisi için çıkarılmış Cumhuriyet Devrim Kanunlarındandır. Anayasamızda değiştirilemez diye bu kanunlardan söz edilmektedir.
Mustafa Kemal Atatürk’ün şu sözlerine dikkat edelim: ”Ülke mutlaka çağdaş,uygar ve yepyeni olacaktır. Bizim için bu yaşam savaşıdır. Tüm özverilerin yararlı sonuç vermesi buna bağlıdır. Türkiye ya yeni düşüncelerle donatılmış, namuslu bir devlet olacaktır veya olmayacaktır. Halk fazlasıyla yenilikten yanadır.Halk refaha kavuşmak, zengin olmak istiyor. Komşularının refahını gördüğü halde yoksul kalmak pek ağırdır. Gerici düşünceler besleyenler belli bir sınıfa dayanabileceklerini sanıyorlar, bu son derece yanlıştır. Gelişim yolunun önüne dikilmek isteyenler ezilmelidir. Yenileşme yolunda duracak değiliz. Biz bu gelişmelerin, uyumun dışında kalabilir miyiz?” ( Söylev ve Demeçler 3 Sf:68-72)
Mustafa Kemal ve arkadaşları bu amaçla bazı düzenlemeler yaparlar. Bu kanunlardan birincisi Şeriye ve Evkaf Vekaletinin kaldırılmasına dair kanundur. (3 Mart 1924)
Bu kanunla Türkiye Cumhuriyeti’nde topluma ait işlerle ilgili hükümlerin korunması ve uygulanması TBMM ne verilmektedir.
Şeriyye ve Evkaf Vekaleti (bakanlığı) Osmanlı İmparatorluğu’nda şeriat ve vakıflara ait önemli bir bakanlıktı. Şeriat toplum hayatına yön verdiği için , dini hükümler, fetvalar bakanlık düzeyinde ağırlık ve işleve sahipti. Şeriatın devlet hayatında söz söylemesi ise Şeriye Vekaletini bütün vekaletlerin üstünde bir otoriteye sahip kılıyordu. Şeriye Vekaleti toplumun eğitimini yönlendirmesini ve genel olarak da din otoritesini , kendisine bağlı vakıflar aracılığıyla kurumsallaştırmıştı.
Şeriyye ve Evkaf Vekaleti’nin kaldırılmasıyla şeriatın genel kurmayı dağıtılıyordu. Aynı gün çıkarılan Tevhidi Tedrisat Kanunu (Öğretim birliği)Şeriye Vekaleti’nin en temel işlevi olan eğitimi şeriatın pençesinden kurtarıyordu.
Osmanlı döneminde medreseler kendi çağlarında iyi birer eğitim kurumlarıydı. Pek çok bilgin yetiştirmişlerdi. Fakat kendilerini değişen zamana uyduramadıkları için çağ dışı kaldılar. Bu dünyada yaşayacak olan insan bu dünyayı değil, bilinmeyen bir alemin efsanelerini anlatmaktan ileri gidemediler.
Medreseler bu mistik uykularında vakit öldürürken dünya ulusları bilim ve fende ilerliyordu. Osmanlı İmparatorluğunda başta medreseler olmak üzere, bütün eğitim kurumları Şeriye Vekaletine bağlıydı. Tanzimatın ilanından sonra batıdan yeni eğitim kurumları alındı. Bunların bazıları gerçekten bilimsel eğitim uyguluyorlardı. Böylece şeriatı esas alan medrese eğitimi, Tanzimatla gelen okul eğitimi ve azınlıkların kurdukları misyoner okulları olmak üzere üç kaynaktan yetişen kuşak arasında bir çelişme ve kargaşa doğdu.
Tanzimattan Atatürk devrimi’ne kadar geçen sürede her alanda olduğu gibi öğretim ve eğitim alanında da ikilik vardı. Skolastik şeriatçı öğrenimle, ulusal ve müsbet öğrenim bir arada yürütülmek isteniyordu. Türkiye Cumhuriyeti ise temellerini ulusal ve laik eğitim sistemine dayandırmalıydı. Bunun gerçekleşmesi için de insanlarımızı yaşadığımız dünyadan soğutan, çağın dışına iten ortaçağ kalıntısı öğrenim yuvalarının tamamen kaldırılması gerekiyordu. Çünkü ümmetçi bir öğrenim ve eğitim ulusal duyguları engellemekte , hatta boğmaktaydı.
Osmanlı İmparatorluğunun yıkıntıları üzerinde yepyeni bir Türk Devleti kuran Mustafa Kemal, Türk çocuklarını birbiriyle uzlaşmaz kamplara ayıran medrese - okul ikiliğine göz yumamazdı. Çünkü o kökten yenilikçiydi.
Mustafa Kemal’in
Eğitim Hakkındaki Görüşleri
Mustafa Kemal 16.7.1921 de savaş süresi içerisinde eğitim kongresini açarken şunları söylüyordu:
“ Şimdiye kadar sürüp gelen okuma ve yetiştirme yanlışlıklarının ulusumuzun gerilemesinde en önemli neden olduğu kanısındayım.Onun için bir ulusal yetiştirme programından söz açarken, eski çağlardaki asılsız uydurmalardan, yaradılışımıza hiç uymayan yabancı düşüncelerden, Doğudan ve batıdan aşırma bütün etkilerden büsbütün uzak, ulusal ve tarihsel doğamıza uygun bir kültürü öne sürmüş oluyorum.” (S. ve Demeçler S.75)
Mustafa Kemal’in zaferini kutlamak için Bursa’ya gelen İstanbul’lu Öğretmenlere hitaben yaptığı Bursa Söylev’inde de şunları diyor:27,10,1922
“ Bayanlar, Baylar!
Görülüyor ki en önemli ve verimli ödevimiz öğretim ve eğitim işleridir. Bu işlerde ne yapıp yapıp başarıya ulaşmamız gerektir. Bir ulusun kurtuluşu ancak bu yoldadır. Bu zaferin sağlanması için hepimiz tek can, tek düşünce, olarak belli bir program üzerinde çalışmamız gerektir.”
.....
“Ülkemizi bir sınır içine alıp dünya ile ilgisiz yaşayamayız. İleri ve uygar bir ulus olarak çağdaş uygarlık alanı ortasında yaşayacağız. Bu yaşamada ancak bilim ile, teknikle olur. Bilim ve teknik nerede ise oradan alacağız ve ulusun her bir insanının kafasına koyacağız. Bilim ve teknik için başka bağ, başka koşul yoktur.
Akla uygun hiç bir nedene dayanmayan birtakım geleneklerin, inanışların korunmasında direnip duran insanların ilerlemesi çok güç olur,belki hiç olmaz. İlerlemek yolunda bağları ve koşulları aşamayan uluslar çağa uygun, akla uygun bir yaşam içinde olamazlar;...” (S. ve Demeçler s.87)
Büyük Önder’in milletin gerçek kurtuluşunun eğitimle olacağına ilişkin görüşleri daha kurtuluş savaşı yıllarında olgunlaşmıştır. Cumhuriyetin ilanından sonra bu düşüncelerini uygulamaya koyması gerekmektedir.
Öğretim Birliği Yasasına Doğru
Atatürk, açık ve seçik bir biçimde öğretim birliğinden 31.1.1923 de İzmir’de halka yaptığı bir konuşmada şöyle söz etmektedir.
“Milletimizin, memleketimizin irfan yuvaları bir olmalıdır. Bütün memleket evladı, kadın ve erkek aynı surette oradan çıkmalıdır.”
Öğretim birliği hakkındaki kanunun kabulünden bir yıl önce 1Mart 1923 te Atatürk, Büyük Millet Meclisi’nde yaptığı açılış konuşması ile bu önemli konunun temelini atıyordu.Gerekli ortamın hazırlanmasını önererek şöyle diyordu:
“Memleket evlatlarının ortaklaşa ve eşitlikle edinme ye zorunlu oldukları bilimler ve fenler vardır.Yüksek meslek sahipleri ve uzman olacakların ayrılabilecekleri öğrenim derecelerine kadar, eğitim ve öğrenimde birlik, toplumumuzun ilerlemesi ve yükselmesi bakımından çok önemlidir. Bu nedenle Şeriye Vekaletiyle Milli Eğitim Bakanlığı’nın bu konuda düşünce ve çalışma birliği yapmaları temenniye şayyandır.”
Burada Atatürk’ün temel eğitimin herkese zorunlu olması gerektiği ve bütün memleket evlatlarının aynı temel eğitimi alması gerektiği düşüncesini görüyoruz.
1 Mart 1923 ten 1 Mart 1924 ekadar ki bir yıl içerisinde Atatürk’ün bu iki bakanlığın ortak çalışma yapmasını istemesine rağmen, yapılmış bir ortak çalışma yoktur. Atatürk, kesin kararını vermiştir.
1 Mart 1924 te Meclisteki açılış konuşmasında Öğretim Birliği’nin bir an dahi geciktirilmeden uygulanmasını, geciktirmenin ise memlekete büyük zarar getireceğini ileri sürer.
Bu konuşmadan bir gün sonra Halk Fırkası toplanır. Bu toplantıda konuşan Recep Bey, “Herkesin bütün öğrenim yuvalarının Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlanması konusunda düşünce birliği içerisinde bulunduğunu ” söyler.
Bu toplantıdan bir gün sonra 3 Mart 1924 te Vasıf Bey (Saruhan millet vekili) ve arkadaşlarının büyük millet Meclisine verdiği Öğretim Birliği hakkındaki kanunun görüşülmesine geçilir.
maddeler üzerinde söz isteyen bulunmadığı için maddeler kanun önerisinde olduğu gibi tartışmasız kabul edilir.
Yasa’nın bazı önemli maddeleri:
*” Türkiye içindeki bütün bilimsel kurumlarda, öğretim kurumları Eğitim Bakanlığı’na bağlanmıştır.”
* “Şeriyye ve Evkaf vekaleti veyahut özel vakıflar tarafından yönetilen bütün medreseler ve okullar, eğitim bakanlığı’na devredilmiş ve bağlanmıştır.”
* “Eğitim Bakanlığı yüksek diyanet uzmanları yetiştirmek üzere üniversitede bir ilahiyet fakültesi kuracak ve imamlık ve hatiplik gibi din hizmetlerinin yerine getirilmesi göreviyle yükümlü memurların yetiştirilmesi için de ayrıca okullar açılacaktır.”
Yasa Önerisinin Gerekçesi
Öğretim Birliği Yasası’nın gerekçesinde, amacın; ”Milletin düşünce ve duygu yönünden birliğini sağlamak” olduğu ifade ediliyor. Gerekçede daha sonra şöyle deniyor:
“ Çökmekte olan Osmanlı Saltanatı, Tanzimatı Hayriye devrinde öğrenim birliğine başlamak istemişse de bunu başaramamış ve tersine bu konuda ikilik bile yaratmıştır. Bu ikilik, eğitim ve öğretim birliği bakış açısından çok zararlı sonuçlar doğurdu. Bir milletin bireyleri ancak bir terbiye görebilir. İki türlü terbiye memlekette iki türlü insan yetiştirir... “(Tutanak der. C.7S.24 CDK dan)
Cumhuriyet hükümeti, Öğrenim Birliği Yasası’yla eğitimi tekeline alıyor. Devlet bu konuda rakip tanımak istemiyor. İkiliğe izin vermiyor. Cumhuriyet yönetimi eğitimin içeriğinin bir yanda şeriatçı eğitim, diğer yanda “bilimsel”, “pozitif” birleşik eğitim şeklinde parçalanmasını istemiyor.
Öğretim Birliği Yasası’nın
Uygulanması
Milli Eğitim Bakanı Vasıf Bey, bu kanun uyarınca medreseleri hemen kapatır. Milli Eğitim Bakanlığı’nın bütçesinin görüşülmesi sırasında şiddetli tartışmalar olur.
MEB bakanı Vasıf Bey bu eleştirilere cevap verir. Dünyanın hiç bir yerinde ilkokul çocuklarına meshep esasına göre ders verilmediğini, belirterek medreselerin üst sınıfları hakkında bazı açıklamalarda bulunur.
“Medreselerin birkaç asır önce değerli adamlar yetiştirdiğini, uygarlığın bilimin gelişmesi karşısında, medreselerin kendisini yenileğemediğini, bu nedenle yüz elli yıldan beri iki ayrı eğitim sistemi uyguladıklarını belirtir.”
Medrese öğrencilerinin bazıları medreseyi iki amaç için kullanmaktadır.
Biri askerlikten kaçmak, diğeri ise medreseye ismini yazdırarak dışarıda sanatla uğraşmak. 18 bin kayıtlı öğrenci olmasına rağmen medreselerde 6 bin öğrenci olduğu diğerilerinin medreseye kayıt yaptırıp belge aldığını, sonra bakkallık, esnaflık yaptığını belirtmiştir.
Bazı millet vekilleri bazı mesleklere ait özellikle dini eğitim yapan okullar için orta kısmın ve lise kısmının kapa tılmamasını savunur.
Vasıf Bey, buna gerek olmadığını askeri okulların bile Milli Eğitim’e devredildiğini , liseden sonra harbiyeye gidileceğini belirtir.
Milli Eğitim Bakanlığı, Öğretim Birliği Yasası’nın kabulünden sonra bütün medreseleri kapatır. Bazı yerlere İmam Hatıp okulları açılır. Bir süre sonra da İmam Hatıp okullarını da ortaokula çevirir.
Bakanlık bir taraftan da liselerle ortaokulların ve ilkokulların müfredat programlarında bulunan din derslerini kaldırarak, öğrenimi tamamen laik hale getirir.
Öğrenim Birliği kanunundan sonra, birbiri ardınca yayınlanan muhtelif kanunlarla batıl itikatların, hurafelerin, muzır fikirlerin kaynaklarının kurutulması yönüne gidilir. Böylece yüzyıllardır Türkiye’de bireylerin bilimsel zihniyetle düşünmelerine engel olan ne varsa birerbirer ortadan kaldırılır. Türkiye’nin manevi havası temizlenmiş olur.
Fransız İhtilali 1789 da başladığı halde okullar nacak 1882 de yani 93 yıl sonra laikleştirilebilmişti.
Atatürk Devrimi ise Cumhuriyetin ilanından 4 ay sonra öğretim birliği yasasını çıkarmış, köklü ve süratle uygulanmasına geçilmiştir.
Atatürk, Milli Eğitim bakanlığı’nın denetimi altında bulunan bütün öğrenim yuvalarında nasıl bir eğitim verilmesini istiyordu?
“Eğitimdir ki ulusu ya özgür, bağımsız ünlü ve yüce toplum halinde yaşatır, ya da onu tutsaklığa ve yoksulluğa sürükler.
Eğitim sözüne herkes kendine göre, kendi amacına uygun bir anlam verebilir. Söz derinleşince eğitimin erekleri amaçları değişir: Dinsel eğitim, ulusal eğitim, uluslar arası eğitim vardır. Bütün bu eğitimlerin erekleri, amaçları da başka başkadır. Ben burada yalnız yeni Türkiye Cumhuriyeti’nin yeni kuşaklara vereceği eğitimin , ulusal eğitim olduğunu bütün kesinlikle belirttikten sonra ötekilerin üzerinde durmayacağım bile. Yalnız ulusal eğitim ile ne demek istediğimi bir örnekle açıklamış olacağım.
Yeryüzünde üç yüz milyondan çok islam vardır. Bunlar ana baba, öğretmen eğitimiyle yetişmekte , ahlaklı olmanın yollarını öğrenmektedirler. Ama acınacak gerçek şudur ki , bütün bu miliyonlarca insan şunun ya da bunun tutsaklık zincirleri altındadır. Aldıkları eğitim , edinmekte oldukları ahlak , onlara bu tutsaklık zincirini kırabilecek insanlık meziyetini verememiştir, veremiyor. Çünkü bu yığınlar ayrıca bir ulusal eğitimden geçmemiştirler.
....
Bir kere ulusal eğitimi ilke olarak aldıktan sonra onun dilini yöntemini, araçlarını da ulusal hale sokmanın gerekliliği tartışılmaz. Ulusal eğitimle geliştirilen, olgunlaştırılan bu kafaları bir yandan da paslandırıcı, uyuşturucu, gereksiz saçma sapan inanışlar ve düşünüşlerle doldurmaktan da özenle sakınmak gerekir.”
Türkiye Cumhuriyeti temellerini ulusal, laik eğitim sistemine dayandırmalıydı. Bunun gerçekleşebilmesi için de insanları yaşadığımız dünyadan soğutan, çağın dışına iten ortaçağ kalıntısı öğretim yuvalarının tamamen kaldırılması gerekiyordu. Çünkü ümmetçi bir eğitim ve öğretim ulusal duyguları engellemekte hatta boğmaktaydı.
Cumhuriyet Döneminde
Öğretim Çalışmaları:
Öğretim birliği yasasının çıkmasından sonra bu yasanın uygulamasını getiren öğretim programları hazırlanmıştır. İlköğretim 6 yıldan 5 yıla indirilmiştir. Bu gerekçeyle ilk ilköğretim programı 1924 yılında hazırlanmıştır.
1924 yılında ortaokul ve liselerdeki öğretim programları da değiştirilmiştir. Bunun amacı Cumhuriyet yönetimine eğitimin uyarlanmasıdır.
1926 yılında eğitim programlarının ruhununCumhuriyet’in ruhuna uydurmak amacıyla köklü bir değişiklik yapılmıştır. Öğretim yöntemlerinin daha çağdaş hale getirilmesine çalışılmıştır.
Büyük değişme1929 yılında yeni Türk Harfleri’nin kabulü ile liselerden Arapça ve Farsça dersleri kaldırılarak gerçekleştirilmiştir. Ortaokul ve liselerde Türkçe ders programları yenilenmiştir. Türk Harfleri’nin kabulü ile hızla ders kitapları yenilenmiştir. Türk Dil Kurumu ve Türk Tarih Kurumu’nun çabalarıyla eğitim ve öğretimde hem dilde hem de tarih öğretiminde birlik sağlanmıştır.
1935 te o zaman mevcut olan fizik, kimya, tabiat ve matematik ders kitapları komisyonları kurularak öğrenci seviyesine göre uyarlanmış, dili Türkçeleştirilmiştir. Batı ülkelerindeki ders kitapları taranarak ulusal değerlerde dikkate alınarak ders kitapları yeniden yazılmıştır.
Bu yıllarda yapılan bu çalışmalarda öğretimde birlik sağlanmış, bütün vatan çocuklarının Atatürkçü düşünce doğrultusunda laik Cumhuriyet’in ruhuna uygun olarak yetiştirilmeye çalışılmıştır.
1939 a gelindiğinde 25 bin e varan bir eğitim ordusu, bir milyonu geçen bir öğrenci kitlesi vardır. 1939 lu yıllardan sonra Milli Eğitim Bakan’ı Hasan Ali Yücel’dir. 1940 yılında nüfusumuz 17 milyondur. Bunun 4 milyonu şehirlerde oturmakta 13 milyonu köylerdedir. 7-16 yaş grubunda 3 milyon 354 bin çocuk vardır.
13 milyon köy nüfusuna karşılık 370 bin köy çocuğu okumaktadır. 4 milyon şehir nüfusuna karşılık 415 bin çocuk okumaktadır.
Bu yıllarda başbakan İsmet İnönü’nün de desteği ile Köy Enstitüleri kurulmuştur. Bu enstitüler, Cumhuriyet kuşağının kurduğu dünya üzerinde örnek alınan bir eğitim hareketidir.
1997 yılı Unesko tarafından bu dönemin Milli Eğitim Bakan’ı Hasan Ali Yücel yılı olarak ilan edilmiştir.
Yücel’in yaptığı çalışmalar taktire değerdir.
Bu süre içerisinde hem öğrenim birliği sağlana bilmiş hem de bu yasayla birlikte cumhuriyet kanunlarının ruhuna uygun atılımlar gerçekleştirilmiştir.
“Öğretim Birliği” yasası Atatürk’ün yaşamı boyunca, ölümünden sonra da tek parti süresince büyük ölçüde korunabilmiştir. Çok partili devreye geçildikten sonra oy kaygısından başka davaları olmayan birtakım politikacıların kurbanı olmuştur.
Öğretim Birliği Yasası’na bağlı kalındığı süre içerisinde bilimde sanatta kültürde Atatürk ve Cumhuriyet sevgisiyle yetişmiş bir kuşak oluştu. Halkını ve yurdunu seven bu kuşak, Türkiye’yi bütün üçüncü dünyalıların ilerisinde, birikimli insan gücüne ulaştırdı.
Geriye Dönüş:
Çok partili döneme geçince bazı politikacılar oy ve iktidar kaygısıyla şeyhlere dervişlere yaslanmışlardır. Onların istekleri doğrultusunda Öğretim Birliği Yasası’nda zedelenmeler, tavizler baş göstermiştir. Okullara din derslerinin zorunlu olarak konması, İmam Hatip Okullarının açılması 1950 lerden sonra gittikçe artmıştır. Bundan sonraki iktidarlar döneminde de yıllarca bu konuda tavizler verilmiştir.
Bu gün çeşitli tekkelerde, dergahlarda tarikatların denetimleri altında binlerce gencimizin zihinleri köreltilmekte, dimağları öldürülmektedir.
Buralarda eğitim gören bu insanlar “ akılcı” deneysel ve düzenli düşünce eyleminden uzaktır. İnsan haysiyetine aykırı , ilkel ve hatta çıkarlarına aykırı her şayi kör bir imanla benimseyebilirler. Böylece akıldan, vicdandan ve insan sevgisinden uzaktırlar.
Şimdi oturup gençlerimizin tarikat dergahlarının kapılarında ne aradıklarını buralara neden sığındıklarını tartışmanın zamanıdır. Nasıl oldu da Cumhuriyet’in güzel saçları rüzgarlarda dalgalanan spor giyimiyle özgürleşmeyi temsil eden 19 Mayıs gençlik bayramlarında bağımsızlık bayrağını taşımanın onurunu duyan genç kızlarımız, gençlerimiz cinlerin dolaştığı tarikat yuvalarında tatmin olur hale geldiler.
Bunlar zorunlu din derslerinin, şeriatçı zihniyetin gençliği bilimin aydınlığı ile donatmaktan vaz geçmenin, yoksullaşmanın bir ürünüdür.
Bugün resmi olarak İmamhatip liseleri ve Anadolu İmamhatip liseleri adı altında 550 nin üzerinde okul var.
Bu okullardaki öğretim üyesi sayıs 16bin, öğrenci sayısı 105 bindir. İlahiyat fakültesi 24, öğretim üyesi sayısı 823, öğrenci sayısı 9970 tir. ( 2003-2004 öğrt.yılı) Bu okullar imam yetiştirmeyip şer i kurallara bağlı ,çağdaş cumhuriyetin yaşam tarzına ters düşen bir anlayışla insan yetiştirmektedirler.
Genelde liseden sonra üniversite tercihlerinde toplumun ve devletin üst kademelerinde görev alabilecek olan siyasal , hukuk, iktisat gibi alanlara yönelmektedirler.
Bu uzun süreçli bir sinsi politikanın ürünüdür. Amaç Cumhuriyet devleti kadrolarını elde etmektir, Üst düzey yönetim kadroları, kurum yöneticileri ilk etapta ele geçirilen makamlardır. Kaymakamlıklar, valilikler elde ediliyor, hukuk,askeriye gibi etkin kamu yönetimlerini ele geçirmek çabası vardır.
Sonuç; Cumhuriyet yönetimiyle hesaplaşmaktır. Burada cumhuriyetçilere görev düşüyor. Cumhuriyet kazanımlarına sahip çıkılmalıdır...
Günümüzde Durum:
Günümüzde “ Öğretim birliği “ yasası zedelenerek gerek resmi kurumlardaki laikliğe ve Cumhuriyet kanunlarına ters düşen fikirle yetiştirilen kuşakla, gerekse tekkelerde, kuran kurslarında tarikatların denetimleri altındaki okul ve vakıflarda yetiştirilen kuşakla Cumhuriyete ve Demokrasiye, laikliğe bağlı toplum arasında ikilik yaratılmış oldu. Bu gün bunun sıkıntısını toplum yaşamaktadır.
Öğretim birliği yasası, tekke ve zaviyelerin kapatılmasıyla ve diğer Cumhuriyet kanunlarıyla kurulan kişiliğini bulan Türkiye Cumhuriylet’i bu devrimlerin karşıtlarınca yeniden bir tehtid ve saldırı karşısındadır. Adeta Cumhuriyet devrimleriyle ezilen yok edilmeye çalışılan şeriat, bunun karşılığını almaya çalışıyor. Kayıp ettikleri alanları yeniden elde etme çabasındadır.
Laik demokratik cumhuriyeti yaşatmak, çağdaş Türkiye’ye sahip çıkmak için “ Öğretim Birliği Kanunu” uygulanmalıdır. Bu kanuna ters düşen bütün kurum ve kuruluşlar hemen kapatılmalıdır.
İmamhatip okulları kapatılarak meslek liselerine dönüştürülmelidir.Tarikatların denetimindeki bütün eğitim kuruluşları MEB’e devredilmelidir.
Temel Eğitim kanunu uygulanmalıdır.Dünyada 12 yıl olan zorunlu eğitim süresi bizde de hemen uygulamaya geçilmelidir. Yetişen gençliğin bu süreç içerisinde kurslar vs ile farklı eğitim almaları yasaklanmalıdır.
Temel eğitimden sonra , meslek liselerine yönlendirme yapılmalı üniversite kapısında fazla yığılmalar önlenmelidir. Üniversite sınavı kaldırılmalıdır.
Devletin üst kademelerindeki şeriatçı, cumhuriyet karşıtı kadrolardan bu kurumlar temizlenmelidir.
Sonuç:
Öğretim birliği yasasıyla varılmak istenen amaç; laik demokratik toplumun bireylerini yaratmaktır. Bu yasa diğer cumhuriyet kanunlarıyla desteklenmiştir.
Öğretim Birliği Yasas’yla aynı günde çıkan, hilafetin kaldırılması Cumhuriyet Devrimlerinden en önemli ikisidir. Bu iki devrimle yeni Cumhuriyet hükümeti gerici orataçağ karanlığına ağır bir darbe vurmuştur. Bundan sonra sorun bu devrimleri yaşatmaktır.
Cumhuriyet elbisesinin içi bu kanunlarla doldurulmuştur. Bu kanunları ilkeleri çıkardığımız zaman boş bir elbise ayakta durmaz çöker. Bu nedenle bizim cumhuriyetimizin temel direkleri bunlardır. Yıllardır veri len ödünlerle toplumumuz zarar görmüştür.
Bu temel direklere sahip çıkmak savunmak Cumhuriyet aydınlarının görevidir.
(*) Eğitim Öğretim Birliği Yasası
Bu çalışma ÇYDD nin bir semineri için hazırlanıp Maltepe Şubesinde sunulmuştur.ADD Genel Merkez Dergisi, Bilim ve Ütopya dergisi, Öğretmen Dünyası dergisinde yayınlanmış ve birçok yazıda buradan alıntı yapılmıştır.
